Toen ik Raak Me Aan voor het eerst hoorde, raakte het me diep. Hoe ik me kon vinden in de diepste wens “raak me aan”. Hoe vaak ik in mijn leven heb gedacht, waar is de oprechtheid en liefde? Waarom gaat het alleen om hem? Waarom wordt mij niets gevraagd? Raak me écht aan. Raak me alsjeblieft aan en alsjeblieft op een manier… op een manier.. zoals iemand dat, inderdaad, nog nooit had gedaan.
Hoe vaak ik in mijn leven ben teleurgesteld en verdrietig was over dat men dat niet kon. Raak me alsjeblieft aan met de aandacht, liefde en oprechtheid waar ik naar verlang.
Voor mij gaat dit liedje om die kreet van mij als vrouw en misschien wel dé vrouw.
To me the female gaze & sensuality is not only about physical attraction on the service. It’s about the little details and HOW one can provide love and intimacy. It’s about a setting, colors, smells, how one carries oneself as a person, and thus can be able to carry someone along. How their hands tell me that I’m save. By touch or just by being. Save to enjoy my sensuality self-centeredly. Safety. Freedom. Free from the performance we’ve learned by objectiving ourselves through the eyes of the male gaze.
I’m still finding my own.